napaisip.. :)

mahilig nga kasi ako mag-isip.. ewan ko ba..

nung friday night.. hmm.. di ako makatulog.. tapos nalulungkot ako.. basta ewan ko bakit ako nalulungkot.. nagligpit ako ng gamit.. hmm.. tapos.. nakatabi sa gilid ng closet ko yun painting na hiniram ko kay glenn a.k.a mikoy wonderboy.. :)

tapos, tinanong ko sya kung kelan ko ibabalik yun painting nya.. pinagdala kasi kami dati ng visual arts ng prof ko sa humanities.. e wala naman kamng painting or sculpture dito.. akal ko seryosohang visual arts eto.. kaya nanghiram ako ng acryli.. oil painting sa kaibigan ko.. si mikoy.. ayun.. so syempre inaral ko pa yun painting.. pagdating ko ng klase.. hays.. ang dala ng mga kaklase ko.. mga rtwork nila nung high school sila.. visual arts din pala yun.. umm.. may nagdala ng clay painting, ng mga watercolor painting from way bach gradeschool.. may mga pictures nilang magkakabarkad.. may celphone.. feeling ko natalbugan yun painting ni mikoy.. ang ganda pa naman.. nawalan tuloy ako ng gana magrecite... inisip ko sana dinala ko nalang yun paper stars ko.. basta magaling ako sa pag gawa nun e.. madami ako nun.. nakita ko sa net na ang origami in one ay or another ay form ng visula art.. na sad ako.. kasi feeling ko, di ko nabigyan ng justice yun painting ni mikoy..

ayun.. makalipas ng ilang linggo.. panahaon na para lumisan yun painting sa kwarto.. kasi baka makalimutan ko pa ibalik... e ggraduate na daw kami..

nung isang gabi, tinanong ko kukunin na nya.. wala naman talga akong balak hingin, kasi alam ko na mahalga din yun painting na yun sa kanya.. saka nahihiya ako sa kanyang hingiin yun..

pero sabi nya akin nalang daw.. remembrance.. natuwa ako syempre.. ang bait nito ah.. haha.. na -sad ako.. kasi nalala ko na lilisn na pala ako sa piyu.. tapos di ko na makikita yun iba kong kilala na tinuring ko nang kaibigan..

masaya na malungkot.. grabe.. ang mood nga talga ng tao ay paiba-iba.. kaya nga sabi ni Carl Jung.. napaka complex ng personality ng tao.. maraming bagay taoyng nararamdaman kahit ayaw natin.

alam natin di maganda sa pakiramdam pag nalulungkot tayo. pero kaya nga ba natin pilitin ang sarili na maging masaya... na ibahin ang nararamdaman.. hmm..

mahirap yun diba? ewan ko..

matapos ko matanggap ang painting.. super thank you ako kay glen.. mikoy pag sumikat ka.. siguro ok na ok.. isa ko sa may artwork mo e..haha! salamat talga glen!

hmm..

"a walk to remember"- by glen echavez

sabi nya.. pininta nya ang dalampasigan na madalas nyang puntahan sa cebu.. napaganda daw ng lugar at nais nya balikan ito balang araw.. hmmm..

ok nga e.. kasi ako ang interpretation ko, yun guy.. nag-iisip.. ikung ano na ang mangyayari.. sa lahat.. :) parang ako.. iniisp ko din kung ano ng mangayayri .. tapos nito...